Het begon eind vorig jaar, 2016, voelde me gammel, had weinig energie. Dacht eerst dat het kwam door te weinig conditie training, gebrek aan zwemmen, fietsen, hardlopen, maar toen ik dat extra ging doen herstelde ik maar erg langzaam van de inspanningen. Conclusie was dat ik echt een oude lul aan het worden ben, en dat mijn krachten gewoon minder werden… Niet leuk, maar wist niet wat ik er aan moest veranderen…
Tijdens een solo retraite in een boshut werd ik echt ziek, zware koorts die soms opeens weer verdwenen was, rare stekende pijn in mijn rug… Zodra de koorts wat minder was heb ik mijn spullen in de auto gekwakt en ben naar huis gereden, daar is ziek zijn toch een stuk comfortabeler. Ik bleef echter gammel, beetje buikgriep-achtig, met diarree en buikpijn, het was het begin van een geheel nieuw avontuur in mijn tot dan zo comfortabele leventje….
Na een aantal weken toch maar eens de huisarts bezocht, die vertelde me dat buikgriep erg heerste, en we besloten dat ik het nog maar een weekje aan zou kijken. Ik werd echter steeds zieker, verloor mijn eetlust en kreeg gekmakende jeuk over mijn hele lijf. Toen de huisarts eindelijk weer tijd voor me had, werd er een bloedonderzoek gedaan en daarna een echo gemaakt, omdat er ‘iets gaande is’ in mijn lever. De echo liet zien dat mijn galblaas enorm was opgezwollen, en op 2 maart 2017 liet een Ct-scan zien dat er een tumor zit in mijn alvleesklier, sindsdien ben ik officieel kankerpatiënt en staat mijn leven op zijn kop. Alle plannen overboord en proberen te wennen aan het nieuwe perspectief, ik leerde dat alvleesklierkanker een van de meest gruwelijke vormen van kanker is, dat er maar weinig aan te doen is en dat 93% van de patiënten na 5 jaar niet meer van dit aardse bestaan kan genieten…
Uiteraard veel gelezen over deze ziekte en intussen gewacht op het plaatsen van een stent in mijn galleider om de afvoer van gal naar mijn darmen weer mogelijk te maken en zo van de vreselijke jeuk en het niet werken van mijn darmen bevrijd te worden. Wat een hel, ook toen ik eenmaal aan de beurt was voor de stent, bleek het nog een week of 3 te duren voor mijn galblaas tot normale proporties was teruggekeerd en ik kon beginnen met chemokuren.