2006
Mijn geloof dat ik altijd en overal zelf kan bepalen hoe ik me voel is danig op de proef gesteld door het faillissement van mijn bedrijf. Drie weken geleden was het zover, ik had het einde zelf aangevraagd en ging naar de rechter om het bekrachtigd te zien. De volgende dag meldde zich reeds de curator, in een heftig gesprek liet ze me weten dat ik persoonlijk aansprakelijk was en dus ook privé failliet zou gaan. Ik zag mezelf al rondscharrelen bij de voedselbank, de rest van mijn leven in de bijstand, vreselijk. Slechte nachten en koortsachtig overleg met verschillende juristen volgde; was ik echt aansprakelijk? Iedereen beweerde iets anders, het enige waar alle juristen het over eens waren is dat hun adviezen toch zeker 200 euro per uur moesten kosten. Wat een ellende, ik kan me goed voorstellen dat een mens er zwaar depressief of knettergek van wordt.
Dagelijks mediteren, bewust contact maken met mijn gevoel en dingen doen waar ik plezier aan beleef zorgden ervoor dat ik rustig bleef. Elke paar dagen ging ik middags naar de zaak om de bestellingen af te handelen, mail te beantwoorden enz. , ik had een plan voor een doorstart als eenmanszaak en wilde in overleg met de curator de continuïteit niet in gevaar brengen. Na een tijdje begon ik me te realiseren dat ik dit zelf gewild had, eigenlijk heb ik bewust aangestuurd op het faillissement, met als enig doel mezelf te bevrijden, het juk van me af te gooien. De afgelopen paar jaar was ik van een vrolijke, van het leven genietende uitvinder veranderd in een ernstige zakenman. Het altijd precies doen wat ik leuk vond had plaats gemaakt voor verantwoordelijkheden. Zorgen over het personeel, de investeerders, de relatie met de bank en voortdurend onder druk om meer te verkopen.
Wat geeft het een ruimte om daar van verlost te zijn, ondanks het beschadigde ego werd ik diep van binnen steeds blijer met het debacle. Met wat er uit de nieuwe eenmanszaak komt kan ik me prima redden en ik heb weer de kans om te leven zoals ik wil. Lekker te knutselen als ik zin heb, de meest uiteenlopende dingen te doen zonder me te bekommeren of ik er ooit een cent wijzer van word, of te luieren wanneer ik daar behoefte aan heb. Ik neem me heilig voor om nog trouwer aan mezelf te worden, niet meer in die ego-valkuil van ambitie, status en succes te vallen. Als ik maar goed naar mezelf blijf luisteren kan me niets gebeuren.