Zo goed als ik me gisteren voelde zou ik bijna vergeten dat ik ziek ben, maar vannacht begon de pijn op te spelen. Het valt niet mee vandaag… weird dat het zo wisselt, soms helemaal pijnvrij, dan weer begint het in mijn rug en bij mijn borstbeen, later straalt het naar alle kanten uit en is paracetamol met ibuprofen niet meer genoeg om te kunnen slapen. Dan helpen alleen een paar druppels wietolie en Tramadol…. of ik vervolgens echt goed slaap of niet, maakt me niet uit; ik glij in een heerlijke roes..
Maar overdag wil ik graag helder zijn, aanwezig bij alles wat er gebeurt, en voorlopig gaat dat gelukkig nog prima. Uiteraard is er wel angst voor wat er komen gaat, knock-out op de bank van de morfine, slap als een vaatdoek, wachtend op het einde… Ja, het maakt me bang.