Wat zitten we toch raar in elkaar; dacht vroeger dingen als ‘ik ben boos’, of ‘ik ben bang’ alsof er iets constants bestaat dat vervolgens iets overkomt. Maar begin steeds meer te zien hoe we voortdurend worden gevormd door de omstandigheden waar we ons in bevinden. Als een soort natuurlijk proces, zeg maar zoals een meertje, soms is het kalm en vredig. Maar andere momenten is het stijf bevroren of zijn er woeste golven, steeds andere verschijningsvormen.

Vorige week was ik moe en depressief, lag op de bank of in bed, steeds denkend aan het einde. Donderdag begonnen met de nieuwe pijnstillers, eerst rigoureus gekapt met Fentanyl, voelde me direct helderder en had naast veel pijn, ook een heleboel energie. Die energie werd vooral omgezet in boze gedachten in mijn hoofd, er was maar weinig voor nodig om me te laten ontploffen van boosheid. Vrijdag was echt een dag vol conflicten, maakte ruzie met de mensen waar ik om geef. Pas ’s avonds laat begon ik in te zien dat het door het stoppen met Fentanyl kwam. Het is behalve een krachtige pijnstiller ook erg gevaarlijk spul, 2 miljoen verslaafden in de USA.

In de nacht van zaterdag op zondag veranderde er iets; werd heel vredig en gelukkig wakker. Had een rust over me die ik eigenlijk alleen van lange retraites kende. Na zondag van een heerlijke dag met Nathalie in de sauna te hebben genoten, was er ook vandaag nog rust, scherpte en energie. Vergeet gewoon dat ik ziek ben, dat heerlijke gevoel was ik al maanden kwijt. Weet niet in hoeverre het door de Palladon komt, maar o,o, wat een genot is dit ? ?