2001
Ben ik de enige die zijn buren door de muren heen voelt? Ik weet altijd feilloos of ze er zijn, ik voel de nabijheid van mensen. Erover nadenkend, mensen voelen ook als je van achteren naar ze kijkt, en dat is natuurlijk een opmerkelijk verschijnsel waar geen goede verklaring voor te geven is. Mensen voelen zich tot elkaar aangetrokken zonder dat er een directe aanleiding voor is, andere mensen laten door hun uitstraling alarmbellen in je hoofd afgaan. Wat is dat eigenlijk: ‘uitstraling’? Als een goede vriend me belt weet ik al dat hij het is voor ik de hoorn opneem.
Het is grappig om te constateren dat we allemaal spirituele wezens zijn, enorm gevoelig voor onbewuste signalen uit de omgeving. Raar is het dan ook dat we daar nooit op inspelen of er rekening mee houden, het bestaan ervan wordt voor het gemak ontkend. Hier in A’dam sta je eindeloos op een wachtlijst om aan een bescheiden etage te komen, en als je dus eenmaal een hok hebt mag je je gelukkig prijzen. Mij persoonlijk lukt het niet goed om tot rust te komen als de buren thuis zijn, hun aanwezigheid zet mijn geest permanent in de ‘waak-stand’. Ik voel me niet alleen, ook al ben ik dat fysiek wel.
Het kost me veel energie om op deze manier voortdurend alert te zijn, het put me uit, om goed te kunnen functioneren heb ik een dagelijkse verschillende porties alleen-zijn nodig. Tijdens zo’n periode wordt het even heerlijk stil in mijn hoofd en voel ik nieuwe energie naar binnen stromen.Er zijn maar weinig mensen waar ik me totaal bij op mijn gemak voel en dat betreft zeker niet mijn buren. Een huis is in beginsel jouw territorium, niemand mag er binnenkomen zonder jouw toestemming, maar de geest van de buren komt en gaat naar eigen goeddunken.
Die gewoonte om mensen maar zoveel mogelijk op elkaar te stapelen in kleine kippenhokken zorgt ervoor dat ze zich opgefokt voelen, net als die kippen inderdaad, ook al gedraagt iedereen zich beschaafd. Wat op zich al een uitzonderingstoestand is in deze stad. Ik begin ook te snappen waarom ze in vroeger tijden volkstuintjes hebben aangelegd of waarom mensen een stacaravan op een flinke steenworp afstand van hun huis kopen, zelfs vissen wordt begrijpelijk. Waar ik ook woon, ik heb altijd enorm veel gedonder met de buren, vroeger draaide ik vaak keiharde muziek om ze even niet te voelen, een tot mislukken gedoemde poging om ze weg te jagen. Aanbellen en vragen of ze hun geest binnen zouden willen halen? Lijkt me geen goed idee… Een hutje op de hei, is misschien toch de beste oplossing voor me, al kan ik volgens mij ook weer niet zonder de voedende positieve spirit van mijn vrienden in de buurt.